گپ و گفتي كوتاه
از ياد نبريم با قبولي در رشته ي پزشكي، هنوز قوانين حافظه مان همانست كه بود. به تلاشي درهمان حد دوران كنكور احتياج داريم.
در مرور مطالب قانون PQRST هنوز بجاست. ابتدا preview آنگاه طرح سوال (questions)، مرور(reading) و سپس stabilization كه با روشهايي مثل آنچه در روش J5 آمده قابل دستيابي است. درنهايت test ميباشد.
طبق بررسي ها براي تثبيت يك مطلب در حافظه به حدود دويست بار تكرار نياز است.
يادمان نرود عمده نبوغ به تلاش است، نه حافظه يا IQ
در مورد مطالبي كه مطالعه مي كنيم حتما فيلم، انيميشن يا تصاوير مرتبط با موضوع را پيدا و تماشاكنيم. اگر نشد خود شروع به نقاشي كنيم. قويترين حافظه ي بشر نوع بينايي است. يكي ز بهترين اطلسها براي بيماريها كتاب CIBA تاليف و نقاشي دكتر Netter،ميباشد
از دفترچه هاي كلاسوري با قابليت جابجايي برگه هاي داخلي براي نوت برداري استفاده كنيم. برگه هاي داخلي movable امكان دسته بندي مكرر مطالب (بجاي دورريختنشان) را ميدهند.
تا حد امكان از كتاب هاي خلاصه و پرمحتوا استفاده شود. اما مرور مكرر تا رسيدن به تسلط كامل انجام گيرد
اسلوب نوشتاري كتاب هاي پزشكي كاربردي نيست. از تعريف شروع -به پروگنوز ختم ميشود و بيشتر شبيه يك كاتالوگ ميباشد و جنبه ي استفاده ي باليني ندارد. اين قصه درنگارش كتاب تا مقطع فوق ادامه داشته و تصور اينكه درمراحل بعدي اصلاح ميشود آرزويي عبث است. متاسفانه كسي به فكر اصلاح روش نگارش رفرنسها يا معرفي كتابهاي بعضا بومي با قابليت كاربردي به عنوان رفرنس نميباشد
پيشنهاد ميكنم تمامي تعاريف و اسمهاي موجود دركتب كه به آن برميخوريم را دردفترچه ي كوچكي جمع آوري كنيم. شايد تا پنجاه درصد از حجم مطالعاتي ما را بخاطر سپردن اصطلاحت و تعاريف و نامهاي غريب اشغال ميكند و مرورهاي مكرر اجباريشان به سبب فراموشي.
هميشه كارت كوچكي شامل اطلاعات دارويي داروهاي مورد استفاده در بخشهاي گوناگون-شامل شكل دارويي و دوز- در جيب داشته و تكرار كنيم
در ابتداي مطالعه ي هر مبحث از خود بپرسيم كدام چاپترها از بيماري بحث ميكنند كه در آينده به عنوان يك بيمار سرپايي احتمال مراجعه شان به مابيشتر است. روي آنها فوكوس كنيم.
حتما از جداول تشخيص افتراقي استفاده كنيم.بوي‍ژه تاكيد من روي گردآوري و مطالعه ي آلگوريتمهاي تشخيصي است كه هم دانش مارا از تشخيصهاي افتراقي بالا برده و هم راه رسيدن به تشخيصها را به ما مي آموزند.
بهتر است هميشه ابتدا problem basedرفتار كرده و آلگوريتم مربوطه را كه به مثابه ي ريشه و تنه ي دانشي است كه قرار است بياموزيم در خودinstallكنيم .سپس مطالب بعدي كه به مثابه ي شاخ و برگندرا به اين پيكره بيافزاييم .اين باعث ميشود مطالب را ارزش بندي كنيم.و روي مطالب ارزشمندتر بيشتر كار كنيم.
از نگاه دانشجويي كه فقط به تست زني مي انديشد همه ي مطالب تقريبا هم ارزش اندواين به حجم كارهاي عبث مي افزايد. تفكر آلگوريتميك باعث ميشود علت طرح برخي سوالها توسط طراح سوال را درك كرده و برخي مطالب كم ارزش كه هيچگاه درسوالات نمي آيد را حذف نماييم.
با توجه به حجم بالاي مطالب درابتداي هر مرور از خود بپرسيم :چه قسمتهايي را لازم نيست مطالعه كنم؟
آنها رابراي هميشه از رفرنس خود حذف كنيد
از يادگيري سه گانه ي زبان-منطق يا فلسفه -و روش تحقيق به بهانه ي مطالعه درپزشكي هيچ روزي غافل نباشيم كه موجد خودشناسي اند و مولد self steem
